Paris

Aqueles quatres darrièrs jorns foguèri a Paris per d'obligacions conjugalas e al mesprès de mon escolaritat ja sofrachosa. Al programa rescontra amb los amics de ma mia que volian jutgar se un estudiant d'occitan de 20 ans que vivia en cò de sa maire podía satisfaire una joventa en memòria de sociologia de 24 ans amb de projectes vertadiers per l'avenidor. A priori ai obtengut mon diplome del companh acceptable...
De visitas : St German (tròp de veituras), Montmartre (tròp de toristas), La Gota d'aur (perfièch enfin un ambient uman e autentic), e fin finala lo Louvre la nuèch que ma femnèta conneissia plan perdeque i trabalhèt un mès. Foguèt per lo còp un grand plasèr, los bastiments impressionants, majestuòs. La piramida casi mistica, los jogaires de musica clasica sota las arcanas un emervelhament total...
L'occasion tamben de veire de montpelherencs expatriats, que pensan coma ieu quina bela vila a despart los dos problèmas matges es tròp grand e las gents, las gents...